Een warm nest

Lightroom-3487

Soms wordt ’t je niet zomaar gegeven het leven. Letterlijk.

Onze lieve vrienden John en Judith verwachtten in 2014 hun tweede. Tijdens de 20 weken echo ontdekten ze een ernstige hartafwijking en in de 4 weken daarna moesten ze gaan beslissen over het leven van hun ongeboren zoontje.

Deze weken heb ik intens met hen beleefd. Judith vroeg me om steun en advies, aangezien wij ook in dezelfde termijn onze tweeling af moesten staan. Ik vond het zo fijn om er voor haar te kunnen zijn. Iemand aan je zij die weet wat je doormaakt, dat had ik ook graag gewild. En John ging met Andress (mijn man met baard) aan het ven zitten, onder de sterren. Waar er gepraat kon worden over een onderwerp waar je bijna geen woorden voor hebt.

Uiteindelijk besloten ze om de zwangerschap te beëindigen, wat ik ontzettend DaPPer vind. Want hoe maak je zo’n keus?

  heart                                                   bang

Ik ken geen grotere vrouw-met-ballen dan Judith. Ga er maar aan staan, bewust je zwangerschap afbreken. Bewust de weeën op laten wekken, bewust de bevalling aangaan in de wetenschap dat het niet goed af loopt. Ze was er bang voor. Dat begreep ik, want ik wist hoe het zou zijn. Alleen hoefde ik toen niet zelf de keuze te maken. Mij overkwam het en het was niet meer te stoppen.

Gelukkig kon ik Judith vertellen dat het niet eng zou zijn. Jouw pasgeboren baby is jouw pasgeboren baby en de allermooiste van de hele wereld. Dus ben je intens trots, naast het intense verdriet. En wil je het niet meer anders. Wil je niet meer dat het jou niet overkomen was, dat hij er niet zou zijn geweest. Ondanks het feit dat hij niet bij je mag blijven.


Op 10 november 2014 is Levi geboren en ik vergeet nooit meer het moment dat ik hem voor het eerst zag. Een fijn ventje, met de meest trotse mama en papa in de wereld.


levi-41Foto: Man met Camera

Een week later namen we afscheid van hem en mochten wij daar bij zijn. Andress zou foto’s maken, want we wisten hoe fijn het was om daar nog tastbare herinneringen aan te hebben. Ik hield me op de achtergrond, aangezien alleen de directe familie was uitgenodigd. Tot Judith naar me toe kwam en zei dat ze zo blij was dat ik er was: “Jij bent de enige die weet hoe ik me nu voel”. Ik schiet er weer van vol… (wat overigens niet de eerste keer is tijdens het schrijven van deze blog).

En nu zijn ze in het laatste trimester van een zwangerschap die tot zover goed verloopt. Om dat te vieren hebben Judith’s vriendinnen een verrassingsbabyshower georganiseerd. Zo lief! Dat vond ik een goede deadline voor de poster die ik voor hen aan het maken was; een papercut met een mooie ge-handletterde quote.

Gemengde gevoelens overheersen. Blijdschap dat tot zover alles goed is. Troost, want er komt een nieuw leven aan. Maar ook spanning of alles goed zal gaan. Bovenal geeft het hoop… en hoop… doet leven.


Life is full of hope

when you’re waiting for something to hatch.


 

  18 reacties op “Een warm nest

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.